Pleidooi voor een Tweede kamer app

Tegenwoordig heerst de opvatting dat er een kloof gaapt tussen politiek en burger. Daar ben ik het niet mee eens. Politiek en burger zijn nog nooit zo dicht bij elkaar geweest. En als je dicht bij elkaar komt knettert en vonkt het, dat is wat we nu zien.

Het behoeft ook geen uitgebreid pleidooi, dat het naderen van burger en politiek voor een belangrijk deel veroorzaakt wordt door de moderne communicatie middelen en internet. Vroeger las je het (politieke) nieuws op zijn vroegst de volgende ochtend in de krant. En je moest wachten op collega’s of vrienden om het nieuws te delen, in de hoop dat ze je ongenoegen/genoegen deelde. Nu kunnen we de politieke ontwikkelingen vrijwel realtime volgen. Doordat we via sociale media ons genoegen, maar meestal ongenoegen uiten, kan kritiek zich razendsnel verspreiden. Door de gedeelde kritiek, ontstaat er ook een nieuwe, krachtige verbondenheid. Begrijpelijk dat de politiek zich bedreigd voelt. De deur als laatste afscherming tussen politiek en burger is beroemd geworden.

De tijd is rijp voor een nieuwe stap. De tweede kamer app. Via deze app kunnen stemmingen direct bekend worden gemaakt. Er zijn veel meer mogelijkheden die de app bied, bijvoorbeeld chatuurtjes met TK leden en het beschikbaar stellen van informatie over vergaderingen, documenten, kamervragen etc. Ook zouden gebruikers die via Twitter, Hyves, Diaspora of Facebook ingelogd zijn, met elkaar over TK onderwerpen van gedachten kunnen wisselen en op elkaar kunnen stemmen voor een chatgesprek met een TK lid. Een deel van de informatie wordt nu al geboden via de website van de tweede kamer, maar daarvoor moet je thuis achter je PC zitten. De app maakt de bereikbaarheid en de dynamiek veel groter. Arme politici?

Er is echter nog een andere reden waarom ik de app graag zie komen. Het is mijn persoonlijke overtuiging dat de parlementaire democratie (partijenstelsel) aan het desssert van zijn leven bezig is. Misschien komt er nog een koffieronde, maar dan is het echt voorbij.
Hoe de nieuwe democratie er uit gaat zien dat is me nog niet duidelijk, wel dat de nieuwe communicatie mogelijkheden en sociale netwerken een belangrijke ondersteunende rol zullen spelen. Door de Tweede Kamer app kunnen burgers alvast kennis maken met en groeien naar een veel directere verbondenheid, die in de nieuwe democratie centraal zal staan.

Don Quichot en het cookie-monster

Zo af en toe duikt hij weer op, het cookie-monster. Het vreselijke beest dat ons overal achtervolgt, alles van ons weet en alleen het slechtste met ons voor heeft.

De belangstelling voor het cookie-monster wordt dit keer veroorzaakt door de Telecom wetgeving waar dinsdag 14 juni in de Tweede Kamer over gestemd wordt. Er is realistische Europese wetgeving om dit monster te beteugelen, maar drie partijen (PVV, PvdA, D66) in de Tweede Kamer vinden de wetgeving niet ver genoeg gaan en komen met een voorstel (amendement) dat ons surfplezier definitief zal vergallen. Kortweg houdt het amendement in dat er voor elke te plaatsen cookie een melding verschijnt die de toestemming van de gebruiker vraagt (evt 1x per site).

Cookies worden veel gebruikt, dus een beetje ervaren surfer begrijpt, dat met de aanname van dit voorstel surfen vooral wegklikken wordt.

Die angst voor cookies is eigenlijk ongegrond. Cookies zijn heel transparant.  Je kunt ze als gebruiker allemaal bekijken en als het je niet bevalt ook allemaal deleten. Browsers bieden ook goede mogelijkheden om het cookie-monster te beheersen. In Chrome kun bijvoorbeeld bij het afsluiten al je cookies laten deleten. Je bent als gebruiker de baas en betuttelende amendementen zijn daarom overbodig. Een goede voorlichting over het nut/onnut van cookies en hoe je daar met je browser controle over hebt is voldoende als ‘bescherming’ voor de burger.

Veel op internet is gratis. De verdiensten komen van advertenties, hoe gerichter deze advertenties aansluiten bij de wensen van de bezoeker, des te groter is de kans dat er op wordt geklikt. Dat heeft misschien iets beangstigends, maar het kan zomaar zijn dat een gerichte advertentie voor jou echt van waarde is.

Een uitstapje. Ikea. Bij Ikea staan er altijd (bewust gecreëerde ?) rijen voor de kassa. De klanten staan dan tussen bakken met prullaria en velen zwichten voor de leuk ogende spulletjes. De klant wordt zo extra -met hard werken verdiend- geld uit de zak geklopt. Het zijn slimme verkoop/marketing trucs en de detailhandel zit er vol mee.

Daar hoor je onze politici niet over, maar voor de relatief onschuldige cookies -die je bovendien goed kunt beheersen- moet door een aantal Don Quichot’s een speciaal amendement worden ingediend.

Het amendement is een misplaatste vorm van betutteling van de burger. Het past ook niet in een tijd waarin die burger aangeeft zelf verantwoordelijk te willen zijn en betutteling van de overheid afwijst. Ik vraag dan ook aan elke verstandige politicus in de Tweede Kamer tegen dit voorstel te stemmen.

Sociale media turbo van de mediacratie?

Mediacratie vandaag
In de mediacratie wordt de beeldvorming bepaald door “videobytes”. De wisselwerking tussen televisiezenders en haar ongeduldige publiek maakt dat het nieuws steeds meer staccato wordt gebracht.

Regeringsleiders, politici en voorlichters moeten hun boodschap vlot en goed gesproken, in korte zinnen brengen. Een ideaal podium voor populisten, die doorgaans zonder veel nuancering hun standpunten met emotioneel beladen woorden de wereld in slingeren.

In de roerige tijd waarin we nu leven voorziet de mediacratie nog in een andere behoefte. Veel burgers zitten niet te wachten op een genuanceerde visie, maar horen veel liever duidelijke standpunten die ze in deze onzekere tijd houvast bied. Populistische bewegingen varen er wel bij, zoals de PVV van Geert Wilders in Nederland.

De kracht van sociale media
Tot zover weinig nieuws zul je zeggen en dat is waar. Er is echter nog een kracht gaande. De kracht van de sociale media. Dat die er zijn, daar kan niemand omheen ze zijn voortdurend in het nieuws, vooral negatief (pinautomaten-hype, Carglass hoax). De gebruikers zelf zijn daarentegen positief, logisch wat als het je niet bevalt stop je er mee. Ze ervaren dat ze met anderen op elk moment, over vrijwel elk onderwerp van gedachten kunnen wisselen. Door die uitwisseling verzamelen ze vrienden om zich heen, mensen die ongeveer zo in het leven staan als zijzelf. Deze vrienden kunnen overal in de wereld zitten. Het kan familie zijn, vrienden, buurtgenoten, klasgenoten en geheel virtuele vrienden. Meningen kunnen bovendien snel over andere groepen worden verspreid doordat berichten worden doorgegeven.

Wat mensen via de media te horen krijgen en wat ze daar van vinden, kunnen ze met hun vrienden delen. Het is op bijvoorbeeld heel populair om te twitteren over wat je op TV ziet, dus ook over ontwikkelingen binnen de politiek en samenleving. Doordat je vrienden doorgaans gelijkgestemden zijn en met jou op een lijn zitten, kunnen mensen zo sterk bevestigd worden in hun gelijk over maatschappelijke kwesties. Dit gebeurt in alle gelederen van de bevolking.

Aanhangers van populisten koesteren echter een grote ontevredenheid t.a.v. de gevestigde elite. Die ontevredenheid wordt niet alleen gedeeld in het ‘echte’ leven, maar ook met hun vrienden op Facebook, Twitter en Hyves en forums. Het versterkende effect daarvan omtrekt zich grotendeels aan het oog van de samenleving, maar kan zich spontaan en onverwachts openbaren.

Voor de verkiezingen van juni j.l. was de PVV goeddeels afgeschreven als een partij van belang. Nu weten we beter. Het is nog maar een voorzichtige uiting van de kracht van sociale media.

---

Inspiratie
Dit blog is geïnspireerd door het zeer goede artikel van Bas Heijne: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=6Q2ULFO9
Het is ook verschenen in Nrcnext, maar daar kon ik het online niet vinden.